1-2-3-4 (Το γλυκό της μαμάς μου)

Ο χαλβάς είναι ένα από τα πιο γνωστά κι αγαπημένα και κυρίως εύκολα γλυκά της ελληνικής (και όχι μόνο) κουζίνας. Η μαμά μου τον φτιάχνει όχι μόνο την Καθαρά Δευτέρα - ως είθισται - αλλά και καθημερινές και είναι πάντα μια ευχάριστη γλυκιά έκπληξη για όλους μας. Όταν της ζήτησα κάποτε τη συνταγή, μου απάντησε:"Είναι απλό! 1, 2, 3, 4!", εννοώντας τις αναλογίες των βασικών συστατικών.

Ιδού και η συνταγή της:

1 φλιτζάνι Αραβοσιτέλαιο
2 φλιτζάνια σιμιγδάλι χοντρό
3 φλιτζάνια ζάχαρη
4 φλιτζάνια νερό
φλούδα λεμονιού
5, 6 γαρίφαλα
1 ξυλάκι κανέλα

Σε μία κατσαρόλα βάζουμε το αραβοσιτέλαιο να κάψει και προσθέτουμε το σιμιγδάλι ανακατεύοντας για 10΄- 15΄ σε χαμηλή φωτιά έως ότου πάρει χρυσαφένιο χρώμα. Ετοιμάζουμε το σιρόπι με τα υπόλοιπα υλικά (μπορούμε να το έχουμε έτοιμο από πριν και να το κρατάμε ζεστό) και το προσθέτουμε στην κατσαρόλα με το μίγμα σιμιγδαλιού προσεκτικά γιατί κοχλάζει. Ανακατεύουμε έως ότου αρχίσει να πήζει. Κατεβάζουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και τη σκεπάζουμε με μια βρεγμένη πετσέτα για 10΄. Βάζουμε το χαλβά σε φόρμα ή φορμάκια (η μαμά μου τον πλάθει σε χουφτίτσες).

Tips: 1. Εναλλακτικά αντί 3 φλιτζάνια ζάχαρη βάζουμε 2, 5 ζάχαρη και 1/2 μέλι, ενώ αν θέλουμε σχετικά πιο ελαφρύ και αραιό τον χαλβά βάζουμε 5 φλιτζάνια νερό.
          2. Ο βρασμός του σιροπιού γίνεται για 5΄.

Για ένα ταξίδεμα στους τόπους που φτιάχνεται ο χαλβάς, από Ελλάδα και βαλκάνια έως Μέση Ανατολή, Ινδία, Πακιστάν σε κάθε παραλλαγή, ένα ωραίο άρθρο από τη γνωστή μας βικιπαίδεια:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%B2%CE%AC%CF%82

Καλά κούλουμα!

Υπέροχη καραμελωμένη μηλόπιτα

Ένα εύκολο και γρήγορο γλυκάκι, για πρωινό, δεκατιανό ή απογευματινό, που δεν υπάρχει περίπτωση να μην ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους.

Τη συνταγή τη χρωστάω στην αγαπημένη μου φίλη και συνάδελφο Βάλια.

Σε ταρτιέρα (μικρό ταψάκι) βάζω ½ βιτάμ, ½ φλιτζάνι ζάχαρη και στο φούρνο να λιώσουν. Προσθέτω 2 μήλα σε ροδέλες και πασπαλίζω με κανέλα(2 κουταλάκια γλυκού). Ξανά στο φούρνο.
Χτυπάω καλά 3 αυγά, προσθέτω 1 φλιτζάνι αλεύρι, 1 κουταλάκι γλυκού baking powder, 1 βανίλια, ½ φλιτζάνι ζάχαρη, ανακατεύω και βάζω στην ταρτιέρα πάνω από τα μήλα.
Ψήνω στους 180ο  στον αέρα για 40-60΄. Βγάζω από το φούρνο και την αναποδογυρίζω σε μια πιατέλα.

Tips: Η ζύμη υποτίθεται ότι πρέπει να είναι σφιχτή, αλλά εγώ την αραιώνω με λίγο κονιάκ που της πάει πολύ.
          

Κρασόμελο, ρακόμελο και...τα τοιαύτα!

Τι πιο ωραίο για τις κρύες νύχτες του χειμώνα και για το κρυολόγημα από ένα ζεστό κρασόμελο ή ρακόμελο ή -γιατί όχι;- και ουισκόμελο;

Η βασική συνταγή είναι το οινοπνευματώδες,(κρασί, ρακή ή ουίσκυ-αυτά έχω δοκιμάσει) στην ποσότητα που χρειαζόμαστε ανάλογα με τα άτομα που θα το καταναλώσουν, λίγες κουταλιές μέλι, ένα-δύο ξυλάκια κανέλα, λίγο τριμμένο γαρύφαλλο. Όλα σερβίρονται ζεστά, αλλά περί γούστου...

Η κλασική συνταγή κρασόμελου:
Βάζουμε σε μία κατσαρολίτσα ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και μόλις πάρει μια βράση προσθέτουμε 1-2 ξυλάκια κανέλας(προσοχή, γιατί πικρίζει), 1-2 κουταλάκια του γλυκού τριμμένο γαρύφαλλο και 5-6 κουταλιές μέλι. Ανακατεύουμε για 2΄-3΄ και κατεβάζουμε από τη φωτιά. Σερβίρουμε σε κανάτα ή κατευθείαν σε μεγάλες κούπες.

Για το ρακόμελο ή ουισκόμελο χρησιμοποιούμε μικρότερη ποσότητα -εννοείται!- ρακής ή ουίσκυ, το οποίο  ζεσταίνουμε και κατεβάζοντάς το από τη φωτιά, ρίχνουμε μέλι, λιγότερο και πάλι (1 κουταλάκι του γλυκού για 3-4 κουταλιές ρακής ή ουίσκυ) και ελάχιστη κανέλα προαιρετικά. Η ρακή και το ουίσκυ έχουν πολύ αλκοόλ και δεν πρέπει να βράσουν για να μην γίνουν αυτά, κι εμείς μαζί τους, παρανάλωμα!

Τώρα, για όσους θέλουν να μεταμορφώσουν το κρασάκι τους σε γκλουβάιν(gluhwein), το γερμανοαυστριακόν, και να εντυπωσιάσουν την παρέα τους, βρήκα μια συμπαθητική συνταγή, αλλά η φαντασία μπορεί πάντα να συμπληρώσει...

Gluhwein

1 μπουκάλι κόκκινο κρασί 
μισό λεμόνι
μισό πορτοκάλι
1 μανταρίνι
1 φλιτζάνι του τσαγιού ή και λιγότερο ζάχαρη
1 ξυλάκι κανέλας
2 αστεροειδείς γλυκάνισους
2 - 3 γαρύφαλλα
1 πρέζα φρεσκοτριμμένο μοσχοκάρυδο
1/2 φλιτζάνι νερό


Εκτέλεση: Βάζουμε όλα τα υλικά μαζί σε μια κατσαρόλα και βράζουμε για 3΄-5΄. Αφαιρούμε ή σουρώνουμε, σερβίρουμε το κρασάκι σε κανάτες ή μεγάλες κούπες.
Σημείωση: Σε άλλες συνταγές που βρήκα, βράζουμε όλα τα υλικά εκτός του κρασιού για 15΄-20΄ και μετά προσθέτουμε το κρασί χωρίς να το βράσουμε για να μη χάσει τη σπιρτάδα του. Επίσης, εναλλακτικά προσθέτουμε κόκκους πιπεριού και κάρδαμου.

Η έμπνευση

 Η αγάπη μου για τη μαγειρική και κυρίως για τη ζαχαροπλαστική, η περιέργεια να εξερευνήσω όλους τους γαστριμαργικούς δρόμους και η χαρά της προσφοράς ενός ωραίου εδέσματος σε αγαπημένα πρόσωπα ενέπνευσαν τούτο το διαδικτυακό ταξίδι.

Ο καλοφαγάς και καλοπερασάκιας Αλέξανδρος Δουμάς (Alexandre Dumas) ο πρεσβύτερος (1802 - 1870), ο περίφημος του Κόμη Μοντεχρήστου, των 3 σωματοφυλάκων, της βασίλισσας Μαργκό είναι κι ο δημιουργός ενός λεξικού τροφών και φαγητών (“Mon Petit Dictionnaire de Cuisine”). Αξίζει να διαβάσετε τον πρόλογο του λεξικού σε μετάφραση στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Περίπλους. Πρόκειται για ένα χιουμοριστικό, πνευματώδες, σύντομο ταξίδι στην ιστορία των γεύσεων και των γαστριμαργικών απολαύσεων που ξεκινά από τη λαιμαργία της Εύας και της Περσεφόνης και καταλήγει στα καλύτερα εστιατόρια και τους σεφ της εποχής του. Ο Δουμάς που έφαγε κυριολεκτικώς και μεταφορικώς περιουσίες στο καλό φαΐ και στη διασκέδαση(στο «παλατάκι» του κάθε γεύμα κρατούσε τουλάχιστον 5 ώρες, διότι κατά τη διάρκειά του κατέφθαναν συνεχώς καλεσμένοι) υποστηρίζει με μία διάθεση, νομίζω, χιουμοριστική ότι μόνο ο άνθρωπος του πνεύματος ξέρει να τρώει («l'homme d'esprit seul sait manger»). 

Πάντως η ενασχόληση με την τέχνη της κουζίνας αναπτύσσει νου και φαντασία και γεννά ευγενή συναισθήματα, ενώ η ικανοποίηση του μάγειρα από την ευχαρίστηση και τα καλά λόγια αυτών που δοκιμάζουν τα εδέσματά του συγκρίνεται με αυτήν που απολαμβάνει ένας καλός συγγραφέας, ένας ζωγράφος ή ένας σκηνοθέτης από το κοινό του.